Verzamelen - Start To Collect

L1030855 - start to collect - art design

Journalist Thijs Demeulemeester is gefascineerd door verzamelingen. Hij schreef er reeds meerdere boeken over. Denk maar aan Wunderkammer of zijn laatste worp Carchitecture, waarin auto’s en architectuur perfect complementair blijken te zijn.

“Het is een kijkboek waarin iconische gebouwen naast legendarische auto’s staan, aangevuld met essays over de historische parallellen tussen architectuur en de automobiel.”

Thijs blijkt ook zelf een fervente verzamelaar te zijn. De woonst van Thijs en zijn vriendin Iris is een schatkist vol intrigerende objecten.

“Ik vermoed dat ik het verzamelvirus van mijn vader heb. Die heeft een museum vol oud ijzer, waarin hij de meest uiteenlopende spullen verzamelt. Uit principe wil hij enkel gevonden objecten, waar hij vaak iets filosofisch in ziet.”

Wat valt er bij Thijs zoal te zien? Zijn collectie is ongelooflijk uiteenlopend: van een stalagmiet tot een vintage setje valse tanden, van een dinodrol tot een lamp die recht uit een psychedelische seventiesfilm lijkt te komen.

Toch zijn er een paar rode draden te vinden. Zo is de liefde voor keramiek duidelijk voelbaar. Overal waar je kijkt staat wel een bijzondere vaas of een ander keramisch object.

“Hedendaagse kunst is soms nogal duur, tenzij je een editie koopt. Maar voor de prijs van een kunsteditie kun je ook een uniek stuk keramiek kopen. Je voelt het handwerk, het is vormelijk zo uiteenlopend, de variaties zijn echt eindeloos. Voor mij is dat ook kunst.”

We zien ook heel wat mineralen, waarvan de meeste een plaats gekregen hebben in een prachtige ronde hoekkast.

“Dit noemen we onze natuurkast. Ik heb ze moeten kopen van Iris om wat orde op zaken te stellen,” grinnikt Thijs. “Eén keer per jaar laat ik de nerd in mezelf helemaal los. Dan ga ik naar de mineralenbeurs en kom ik altijd wel thuis met een paar vondsten.”

Ook het meubilair is een bonte verzameling. Van een verstelbaar bureau van Piet Hein Eek over zeteltjes van de rommelmarkt tot de beroemde Loop Chair van Willy Guhl.

Het interieur zit vol met goede vondsten. Zo doet een antiek wandtapijt aan een rail dienst als schuifdeur, en staat er rond de technische koker een schouwmeubel dat eruitziet alsof het er altijd gestaan heeft, maar in feite een erfstuk is van Thijs’ broer, wellicht gemaakt door de beroemde Kunstwerkstede De Coene.

Valt zo’n verzameling objecten te combineren met een enthousiaste peuter?

“Wij haten interieurs waar je niets mag aanraken. Bij ons mag er geleefd worden. Hier is niets echt precieus, behalve dan de keramiek. Maar de andere objecten zijn niet per se veel waard. Dan maakt het niet zoveel uit als onze Theo er eens mee speelt. Hij is bijvoorbeeld gek op dat setje valse tanden.”

We vroegen Thijs ook om een paar verzameltips:

“Zoek niet enkel online en op de bekende kanalen, maar ook bij kleine veilinghuizen. Daar heb ik al veel toffe stuks gevonden voor schappelijke prijzen. De TROC in Ukkel en de rommelmarkt in Grammene zijn ook aanraders.”

“Verander je interieur regelmatig, zo blijft het inspirerend. Wij kopen vaak spontaan, ook al weten we niet altijd waar we iets gaan zetten. Dat houdt het spannend. We verplaatsen regelmatig een stuk naar de kelder of de zolder. En één keer per jaar trekken we naar de rommelmarkt met de spullen die we echt kwijtwillen.”

“Hou je ogen open als je bij mensen thuis komt en laat het horen als je ergens enthousiast over bent. Soms willen mensen af van een stuk maar hebben ze het nog niet te koop aangeboden. Dan kun je het soms voor een prijsje kopen.”

“Ook op Instagram kun je nieuwe dingen ontdekken. Daar vond ik bijvoorbeeld een prachtig werkje van Pieter Bauters.”

“En tenslotte helpt het uiteraard om vrienden in de creatieve sector te hebben ;-). Hier hangen veel kleine werken of aandenkens van bevriende kunstenaars en ontwerpers, zoals onder meer STROOK en Tom Liekens.”

deelnemen

meer info

IMG 7176 - start to collect - art design

Hoe kan het dat je elke dag leeft met kunst maar het niet doorhebt? In het geval van Bryan Minga Hembi is dat zo. Bryan studeert aan de Arteveldehogeschool, is artist manager bij Koolisse en loopt stage bij Artshizzle. Wij vroegen hem of hij thuis kunst heeft, en of hij daar iets over wou vertellen.

“Mijn ouderlijk huis staat vrij vol: mijn moeder houdt van decoratie en kunst, dus er zijn maar weinig lege muren of tafels te vinden.

In de inkomhal word je begroet door een wandtapijt dat mijn moeder op een rommelmarkt vond. Ze heeft het ingekaderd en zo aan de muur gehangen.

In onze woonkamer hangt een kopie van El pintor y la modelo van Pablo Picasso. Toen ik jong was vond ik dit een lelijk schilderij en vroeg ik mij af waarom het zo prominent in onze woonkamer hing. Mijn vader overtuigde mij dat het een origineel stuk was van een grote kunstenaar, en dat de betekenis belangrijker was dan de visuele waarde. Dat eerste was natuurlijk een leugen, dat tweede snapte ik als kind niet. Maar daar kom ik nog op terug.

Mijn ouders zijn afkomstig uit de Democratische Republiek Congo, uit Katanga, bekend van de grote kopermijnen. Het derde werk in onze woonkamer is verbonden met Katanga. Het heet Village du SUD en is volledig uit koper gemaakt. Mijn ouders kregen het als huwelijkscadeau van mijn grootouders. Die kochten het op de Place de la Post in Lubumbashi, gekend voor de artiesten die er hun werkjes verkopen.

Het laatste werk dat je ziet is de maagd Maria in onze eetkamer. Het is voor mij het belangrijkste werkje dat we thuis hebben. Wij als katholieken hebben in elke kamer van ons huis wel een object dat ons geloof symboliseert.

De maagd Maria is volledig in koper gemaakt op een malachiet achtergrond. Malachiet is de grondstof waar koper van wordt gemaakt. In zijn ruwe vorm is malachiet al een kostbaar materiaal, maar in bepaale vormen van het animistisch traditioneel geloof in Zuid-Congo gelooft men bovendien dat malachiet helpt tegen gewrichtsproblemen en pijn kan ‘absorberen’. Hoewel ik niet bijgelovig ben, zie ik dit object toch als een symbolische steun voor ons gezin.

Nu ik volwassen ben, snap ik beter wat mijn vader indertijd bedoelde met “de betekenis van kunst is belangrijker dan de visuele waarde”. Het gaat niet altijd om wat je ziet, maar om de gedachte en het verhaal achter het werk. Dat is net de charme van kunst: het is geen wiskunde maar een stukje filosofie en geschiedenis vertaald in een object.”

deelnemen

meer info

Een bui is een understatement voor de absolute zondvloed die uit de hemel stort wanneer ik in Roeselare de oprit van Filip De Reuse oprijd. Ook al leg ik maar 2 meter af tussen de auto en de deur, er zit niks anders op dan m’n schoenen uit te doen. Gelukkig heb ik mooie kousen aan zonder gaten, want kousen, dat is Filip zijn dada.

Als strafpleiter verschijnt hij meestal strak in het pak of in een toga. Funky kousen laten hem toe om zijn rebels kantje te uiten. Happy Socks, La Perla, Doré Doré,…: Filips verzameling is zo groot dat hij een heel jaar lang elke dag zijn voeten met een ander paar kan bekleden.

“Ik heb voor elke gelegenheid een geschikt paar: Blauw-zwarte om naar het voetbal te trekken (voor de leken onder ons: de kleuren van Club Brugge), Warhol of Keith Haring voor een bezoek aan het museum. Als ik in de rechtbank een drugszaak moet pleiten draag ik mijn Snoop-Dogg-marihuana kousen. De jeugdrechter heeft dat eens opgemerkt en zag er de humor wel van in.”

Het meest excentrieke paar in de collectie heeft een hanenkam. Die bewaart hij voor speciale gelegenheden. Hoeveel paar het nu eigenlijk zijn?

“Ik ben gestopt met tellen. Als het aan mijn wederhelft ligt moet ik stoppen met kopen.”

Hij geeft toe dat hij de meeste online koopt om ze dan “te laten verdwijnen in de massa”. Inderdaad, het gaat hier om een ernstige verslaving.

Naast kousen hamstert Filip ook manchetknopen, boeken en gin. Gin was de eerste aperitief die hij ooit gedronken heeft, en het was meteen raak. Ondertussen heeft Filip “een gin voor elke gemoedstoestand”. Als Filip een likeurspeciaalzaak passeert, dan komt hij buiten met een fles gin. Hij laat zich leiden door smaak, exclusiviteit en schoonheid van de verpakking. Een lelijke fles zal hij niet snel kopen. Zijn favoriet is de Tanqueray Malacca, een ouderwetse gin die in beperkte oplage terug op de markt is gebracht. Een mooie allround gin die hem altijd kan bekoren.

“Maar ondanks mijn uitgebreide collectie ben ik geen ‘ginsnob’ geworden. Van een doorsnee Bombay Sapphire in goed gezelschap kan ik evengoed genieten als van een limited edition.”

Filip heeft zelfs een compleet meubel dat zijn gincollectie herbergt.

“Tijdens de renovatie van onze woning was er een muur zonder bestemming. Die kon bibliotheek of bar worden. Het is een bar geworden, en in die bar vind je bijna enkel gin.”

De flessen die zichtbaar zijn, zijn al ronduit indrukwekkend. Maar ook elke lade en deur rondom staat vol gin.

Maar als het nodig is, kan het nog altijd een bibliotheek worden, zegt hij. We geloven hem graag.

deelnemen

meer info

AnneliesVanwalleghem crop - start to collect - art design

Annelies Vanwalleghem is tandartse en moeder van twee jonge kinderen. Ze maakt ook deel uit van een steeds zeldzamer wordende soort: jonge mensen die oude kunst kopen.

In haar ‘kunstkamer’, een soort wunderkammer die een andere sfeer uitademt dan de rest van de woning, krijg ik een eclectisch doch zorgvuldig geplaatst allegaartje te zien, met onder andere houtsneden van Masereel, ruimtestudies van Piranesi, stapels boeken, een schildpadschild en zelfs een flamingo!

“Deze kamer is een toevluchtsoord waar ik me helemaal kan toeleggen op mijn passie: Kunst en iconografie. Ik heb het van thuis meegekregen: mijn vader verzamelt en verkoopt prenten en gravures vanaf z’n jonge jaren. Nu ik aan de open universiteit kunstgeschiedenis studeer krijg ik de kans om mijn eigen smaak en stijl meer te ontwikkelen en ontdekken. Nu ben ik helemaal bevangen door kunst uit de 13de tot 16de eeuw.”

“Al meer dan een jaar was ik op zoek naar een werk uit die periode. Ik wist dat het oud moest zijn en een paneel. Liefst iets dat naar de Vlaamse meesters neigt.”

In februari sloeg Annelies haar slag. Ze kocht twee panelen bij een veilinghuis in Parijs.

“Het was best spannend, des te meer omdat ik niet fysiek aanwezig was, en de veiling enkel online kon volgen. Ik had al andere veilingen gevolgd om te zien hoe het in z’n werk gaat. Maar als ik nu terugkijk, had ik het toch anders gedaan. In plaats van een schriftelijk bod te doen had ik een telefoonlijn moeten vragen. Bij een schriftelijk bod zit er iemand in de zaal die in jouw plaats biedt tot een op voorhand afgesproken maximumbedrag. Als je zelf niet aanwezig bent, kan je het bieden in de zaal niet zien. Met een telefoonlijn echter kun je veel beter opvolgen wat er in de veilingzaal gebeurt.”

“Als je de eerste keer koopt op een veiling, moet je er rekening mee houden dat je bovenop de prijs voor het werk nog een fee betaalt voor het veilinghuis. Zo’n veilinghuis biedt bovendien een bepaalde kwaliteitsgarantie.”

Speciaal voor ons bezoek is Annelies één van de twee panelen gaan opsnorren bij de restaurateur. Daar zijn er röntgenfoto’s genomen om te kijken of er nog verborgen verrassingen zijn. Met een waslaagje wordt de verf gefixeerd en in de komende maanden worden er kleine herstellingen uitgevoerd. Daarna komt het permanent zijn plek opeisen in ‘de kunstkamer’.

“Het is jammer dat ik het werk nu niet altijd in m’n buurt heb, maar ik ga regelmatig kijken bij de restaurateur. Het proces opvolgen is erg plezant. Stilaan pluis ik de hele geschiedenis van het werk uit. Ik houd me bezig met het ontcijferen van alle figuren die erop afgebeeld staan. Zo beweerde het veilinghuis dat op het linkerpaneel Maria van Egypte stond afgebeeld. Ik was niet akkoord en ben er nu achter gekomen dat het de Heilige Agnes is. Van zulke zaken word ik echt warm. Als ik hiermee klaar ben, wil ik op zoek gaan naar de omzwervingen die de panelen doorheen de jaren hebben gemaakt. En als ik echt geluk heb, vind ik misschien nog het middenpaneel, want hoogstwaarschijnlijk was dit altaarstuk oorspronkelijk een triptiek. Kortom, ik ben er nog even mee bezig.”

Ook in de wachtkamer van Annelies’ praktijk hangt kunst. Een tekening van Pauline Marlier, een jonge artieste. Helemaal anders dan wat ik in de kunstkamer heb gezien. Zo zie je maar: je hoeft je niet vast te pinnen op één stijl of medium.

deelnemen

meer info

De verzameldrang van Thijs Demeulemeester

Leven met kunst zonder het te weten: thuis bij Bryan Minga Hembi

De verzameling van Filip De Reuse

De passie van Annelies