Guillaume Van Moerkercke is beeldend kunstenaar en binnenhuisarchitect van beroep. Tijdens zijn carrière is hij altijd blijven tekenen, maar hij begon deze techniek pas de laatste drie jaar te onderzoeken als een echte artistieke praktijk.
Guillaume legt herinneringen vast terwijl hij op straat, in verschillende steden of plaatsen zit. Het proces van tekenen in een schetsboek is voor hem een manier van vastleggen van het moment. Dit om later herinneringen op te halen of opnieuw te beleven , of zelf te creëren . Uiteindelijk vertaalt hij een selectie momenten bij hem thuis, in zijn bescheiden kelder als atelier, deze gevangen deeltjes van de tijd in een houtskool tekening.
Op het eerste gezicht lijken Guillaume’s doeken van veraf op zwarte en vlakke tekeningen. Maar als men dichterbij komt, kan men lijnen, vormen, licht en duisternis onderscheiden. Uiteindelijk, als men er langer naar staart, onthullen de lijnen zich nog meer, en is men in staat de tekening te begrijpen, of het nu een persoon is, een architectonisch uitzicht, of een object. Het wekt een gevoel op die je kan vergelijken men net het licht uit doen, je ogen dienen enkele minuten te wennen aan het donker, maar stap voor stap begin je nuances te zien in het donker, en kan je vaag de ruimte nog zien.
Voor Guillaume duren herinneringen niet eeuwig, ze bestaan zolang we ze vertellen, of verbeelden. Toch zullen ze op een dag vervagen, en zo de tekeningen ook. Ze verdwijnen en verschijnen voortdurend, afhankelijk van hoe je ze bekijkt. Elke tekening gaat verder dan een visuele weergave van een omgeving, het is een vertaling van het proces van herinneren en vergeten in de hoop nooit een 100% zwart vlak te moeten tekenen. Als symbool voor een vergeten herinnering…
Om deze reden besluit hij de tekeningen niet te fixeren. Ze zullen ook vervagen met de tijd, en op een dag zal men misschien niet meer in staat zijn om ze te gewaarworden.
Ze zullen voor altijd zwart worden.
Guillaume gebruikt houtskool om zijn schetsen in tekeningen om te zetten. De techniek stelt hem in staat het zwart, en de duisternis van de voorstelling op te bouwen. Hij kan de houtskool overlappen, met zijn vinger vervagen, nieuwe lagen toevoegen, en zo het doek opbouwen.
Het toevoegen van lagen zwart is voor hem een manier om de herinnering te vervagen, maar het is ook in de zwartheid dat hun schoonheid huist. In dit proces maakt hij evenveel als hij on-maakt.
Ondanks het voortdurend veranderende aspect van de tekeningen gebruikt hij dezelfde eikenhouten lijsten, papieren, afmetingen en houtskool. Soms plakt hij twee papieren aan elkaar dit ziet hij als symbool voor de fragmentatie van de herinnering.
Guillaume blijft experimenteren en zijn praktijk ontwikkelen, terwijl hij probeert, ziet en doet.
Instagram: www.instagram.com/guillaume_van_moerkercke
Facebook: www.facebook.com/guillaume.van.moerkercke
Contributor: Studio Studio.be